Wednesday, January 17, 2018
ဘူတာရံုအမွတ္ ၁၅၀၀
ေနာက္ဆံုးထြက္ခြာသြားတဲ့
ရထားေလးကို အျပစ္တင္ဖို႔ မ႐ွိတဲ့ ဘူတာတစ္ခုပါကြယ္...
ခါးသက္ေနတဲ့ ရင္ဝွက္ပန္းေတြစုစည္း
ပန္းစည္းလက္ေဆာင္ေတာင္ မေပးလိုက္ရဘူးေနာ္...
မက္ေနအုန္းမယ့္ အိမ္မက္မ်ားစြာထဲမွာ
ၾကယ္ေႂကြတာျမင္တိုင္း ငါဆုေတာင္းေနမိအုန္းမွာပါပဲ....
ရက္စက္တဲ့စကားလိႈင္းေၾကာင့္ ျဖတ္ကနဲၿပိဳက်သြားတဲ့ ရင္ခြင္နန္းေတာ္အတြက္
တခမ္းတနား အသဲကြဲျပခြင့္လည္း မရခဲ့ပါဘူး...
႐ိုးသားတဲ့ ငါ့သိကၡာတရားကိုမွ ေငြပံုသြန္း ေရႊယြန္းကလဒ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့
ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို ယမကာတခြက္နဲ႔ကို အရသာခံၾကည့့္မတဲ့လား
ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ....
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ အခုထက္ထိလည္း မယူဘဲရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြက...
လွလွပပ ႐ွင္သန္ဆဲ...
လွလွပပ အဆိပ္သင့္ဆဲပါ.....ေမာင္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment