ၾကင္​သက္​ၾကင္​​ေငြ႔..မက်န္​၍သာ

#ၾကင္​သက္​ ၾကင္​​ေငြ႔...မက်န္​၍သာ

ျမတ္​ႏိုးျခင္​းတစ္​ခုအတြက္​
ရင္​ဘတ္​ထဲကို ခပ္​နက္​နက္​တူး
သစၥာ​ဖူးေတြ အခါခါစိုက္​လဲ
ပိုးကိုက္​ခံရသူက...ကြ်န္​မပါ...ေမာင္​

ဆံႏြယ္​တစ္​မ်ွင္​လြင္​့ ပက္​သက္​ခြင္​့ကို
ရနံ႔​ေတြမွာ ျမဴတစ္​စက္​မတင္​
စိမ္​းရိပ္​ဆင္​ၿပီး ျပင္​းထန္​စြာ ျငင္​းဆိုလဲ
စိတ္​ တင္​းခံႏိုင္​ခဲ့ပါတယ္​......

ဘဝဒဏ္​ ​ေန,မိုး အပူ​ေလာင္​မွာစိုးလို႔
အရိပ္​မိုး​ေပးကာ ​ေဖးမႏွစ္​သိမ္​့ျခင္​းကို
​ေလာင္​းရိပ္​လို႔ သတ္​မွတ္​
မင္​းမို႔ ​ေတြးထင္​တတ္​​ေလတယ္​..​ေနာ္​

အခု​ေတာ့​ေလ..
ခ်န္​ခဲ့တာလား..က်န္​ခဲ့တာလား
​ေျပာင္​းသြားတာလား...​ေဟာင္​းသြားတာလား
​ေႏွာင္​းသြားတာလား...​ေစာင္​းသြားတာလား
မ​ေရမရာ​ေဝဝါးျခင္​းနဲ့
အခ်စ္​ဒဏ္​ရာမွတ္​တိုင္​မွာ....
ကြၽန္​မ ဆင္​း​ေနခဲ့ရတယ္​......​ေမာင္​။

​ေရႊပန္​းခ်ီmdy
Pls.ကဗ်ာ​ေခါင္​းစဥ္​​ေလးက ဆရာႀကီးမင္​းသုဝဏ္​(1934 ၾသဂုတ္​လ)​ေရးဖြဲ႔ခဲ့​ေသာ တြယ္​ရာမဲ့ ကဗ်ာမွျဖစ္​ပါတယ္​။ဆရာႀကီး ကဗ်ာကို​ေလ့လာမွတ္​သားရင္​း ​ေခတ္​အ​ေတြးနဲ႔ ျပန္​လည္​​ေရးသားၾကည္​့ျခင္​းျဖစ္​ပါတယ္​​ေနာ္​။

ဆရာႀကီး ကဗ်ာ​ေလးက အရမ္​းလွတယိ..
#တြယ္​ရာမဲ့
..မထန္​သာသည္​
သူ႔မွာ ကြၽန္​႔တြက္​ ဆံတရြက္​မ်ွ
ခ်စ္​သက္​ခ်စိ​ေငြ႔ မက်န္​၍..
..မပန္​သာသည္​
သူ႔မွာ ကြၽန္​႔တြက္​၊ ျမဴတစ္​စက္​မ်ွ
ၾကင္​သက္​ ၾကင္​​ေငြ႔ မက်န္​၍..
..ျမကန္​သာစည္​)
ဒုမၼာၾကာ​ေတာ၊ ပြင္​့မွ​ေလ်ွာသည္​
ဟို​ေမ်ွာသည္​တင္​ ၊ၾကာခ်ပ္​သြင္​သို႔
႐ွစ္​ခြင္​႐ွစ္​ဖက္​ ၊ ခရီးထြက္​သည္​
တြယ္​သက္​တြယ္​​ေငြ႔ မက်န္​၍။
(ဆရာႀကီး မင္​းသုဝဏ္​.. ျသဂုတ္​ ၁၉၃၄)